Vecht - Likeminds
Maxine Palit de Jongh, Zephyr Brüggen, Nadia Amin
Aangrijpende monoloog over de toeslagenaffaire
Wat betekent het om uitgekleed te worden door de overheid? Wat betekent het om altijd op je hoede te moeten zijn voor je achternaam, je afkomst, je dubbele nationaliteit?
In de aangrijpende monoloog Vecht die Maxine Palit de Jongh op basis van het toeslagenschandaal schreef, maken we de ondergang mee van Zafirah. Zij is een jonge levenslustige vrouw die werkt voor de juridische afdeling van een overheidsinstelling, twee kinderen opvoedt en geplet wordt in de racistische raderen van de overheid.
Envelop na envelop valt op de mat, waarin Zafirah wordt aangemerkt als fraudeur. Ze moet betalen en boeten tot er niets meer van haar overblijft.
Vecht maakt de verwoestende gevolgen van de toeslagenaffaire (waar tienduizenden ouders ten onrechte werden aangemerkt als fraudeur) voelbaar.
Nominatie BNG Bank Theaterprijs 2023
In opdracht van Likeminds schreef Maxine Palit de Jongh een actueel theaterstuk over institutioneel racisme. Maxine Palit de Jongh, Nadia Amin, Zephyr Brüggen zijn met de voorstelling Vecht, genomineerd de BNG Bank Theaterprijs 2023. Maxine Palit de Jongh won eerder de El Hizjra Literatuurprijs voor Poëzie.
Nominatie Theo d' Or
Nadia Amin is voor haar rol in Vecht genomineerd voor de Theo d'Or, de Toneelprijs voor de meest indrukwekkende dragende rol. Uit het juryrapport:
'Zo onafwendbaar en onherroepelijk als de situatie van de vrouw is, is ook de podium-prestatie van Amin. Haar inspanning is zonder concessies en met de overgave die dit verhaal verdient. Zij schuwt geen enkele kleur en maakt invoelbaar wat je als toeschouwer eigenlijk niet voelen wilt; de lijfelijke uitputting die het wantrouwen van instanties en de armoede op zichzelf zijn. Ze vertolkt de grootse emoties net zo overtuigend als de kleinste.'
De pers over Vecht
- ‘Wat een tekst, wat een performance! De ontwikkeling van Zafirah van zorgeloze moeder tot een schim van zichzelf neemt bijna de vorm aan van een Grieke tragedie.’ - Theaterkrant
- ‘Het is een verstikkend en wanhopig verhaal. Eenzaam, maar ook zo krachtig en confronterend’ - Parool
